Kategoria: Myśli na dobry początek…

SEZON 1. ODCINEK 9. 24 kwietnia SAKRAMENTALIA Kościół jest „miejscem chrześcijańskich sakramentów”, sam w sobie stanowi wielki sakrament, który obejmuje i ożywia inne sakramenty. Sakramenty są widzialnymi znakami wiary, które z ustanowienia Jezusa Chrystusa są „pomostem, więzią” między człowiekiem i Bogiem, między światem widzialnym i niewidzialnym oraz dają człowiekowi łaskę Bożą. Sakramenty nie są znakami dowolnymi, zmienianymi wedle życzenia lub czasów, w których żyjemy. Mają ustaloną strukturę i sens, które pielęgnuje i rozwija wspólnota Kościoła. Kiedy sprawuje się poszczególne z 7 sakramentów zawsze są znakiem łączności z Bogiem (nawet wtedy, gdy ktoś nie ma dostatecznej wiary). Sakramenty nie wyczerpują wszystkich możliwości spotkania w wierze Boga i człowieka. Bóg daje swą łaskę w różny sposób i wiąże ją z różnymi znakami. Wśród znaków, w liturgii i w codziennym życiu, spotykamy takie, które uświęcają różne okoliczności życia człowieka i uświadamiają bliskość Wszechmocnego Boga. Na mocy skarbnicy modlitw Kościoła dają nam szansę przygotowania się do przyjęcia sakramentów i zjednoczenia z Trójcą Przenajświętszą. Nie są ustanowione raz na...

SEZON 1. ODCINEK 8. 23 kwietnia NAJSTARSZA METODA CZYTANIA BIBLII. Modlitwa chrześcijańska, dla której pokarmem musi być Słowo Boże powinna zawsze wychodzić od lektury Pisma Świętego. Zasada ta pozostaje prawdziwa nawet wówczas, kiedy wydaje się nam, że osiągnęliśmy już takie poziomy modlitwy, w których od razu pogrążamy się w Bogu. Ale modlitwa pozostanie modlitwą chrześcijańską w takiej mierze, w jakiej zasilać ją będzie z ł o ż o n y   w   n a s z e j   p a m i ę c i   d e p o z y t   S ł o w a   B o ż e g o, które zostało wcześniej odczytane lub usłyszane. Jest kilka metod (3 lub cztery w zależności od tego jak będziemy je klasyfikować) czytania Pisma Świętego, ale wszystkie mają za cel osiągnięcie zjednoczenia z Bogiem, czego wyrazem będzie nieustanna modlitwa wewnętrzna. Podstawowa metoda lektury biblijnej, której przykład podaje nam najstarsza tradycja liturgiczna, nazywa się lectio [lekcjo] continua. Jest to czytanie całej Biblii, bez opuszczeń, księga po...

SEZON 1. ODCINEK 7. 22 kwietnia JAK ZROZUMIEĆ SŁOWO BOŻE? Ludzie pozbawieni historii moje poważne braki, ponieważ nie wiedzą, kim są. Podobnie społecznościom, które nie cenią swojej historii grozi niebezpieczeństwo, że staną się niezdrową mieszaniną członków, którzy z utęsknieniem czekają na swój ideał społeczny lub wzdychają za ideami, które są nie z tego świata. To nie pozwala im zauważyć, że odwracają się od teraźniejszości i stają się nieszczęśliwi. Ta zasada odnosi się także do tej „starej” instytucji, jaką jest Kościół. Również w Nim roi się od różnego rodzaju wsteczników („konserwatystów”, którzy walczą o to, aby niczego w Kościele nie zmieniać) oraz radykalnych progresistów (ci widzą w tradycji hamulec rozwoju i ostoję niedojrzałości, którą należy wykorzenić), dla których rzeczywista historia Kościoła nigdy nie jest w pełni zadowalająca. W Biblii zawarta jest historia, którą nazywamy historią zbawienia. Wspaniała i wzruszająca, ukazująca w jaki sposób Bóg pragnie pomóc człowiekowi osiągnąć szczęście. Aby dobrze odczytać tę historię należy uwzględnić dwie prawdy. 1. Przede wszystkim wydarzenia minione należy oceniać w...

SEZON 1. ODCINEK 6. 21 kwietnia ŻYCIE DUCHOWE: PODSTAWĄ BIBLIA, SŁOWO BOGA. Nasze życie duchowe będzie na tyle chrześcijańskie, w jakiej mierze będzie realizowała się osobista relacja do Boga. Twierdzenie to zakłada już w punkcie wyjścia, że życie duchowe powinno budować się na fundamencie S ł o w a   B o ż e g o   i   w i a r y: Słowa, przez które Bóg wzywa człowieka oraz wiary, która ze strony człowieka jest odpowiedzią, rozpoznaniem i przyjęciem tego, co mówi Słowo Bożę. Do tej podstawowej zasady dołączyć należy jeszcze jeden dodatek, raczej wyjaśnienie, które mówi, że nasze życie duchowe jest katolickie, bo nasza osobista relacja do Boga rozwija się w Kościele. Słowo Boże jest skierowane do nas nie bezpośrednio, ale za pośrednictwem Kościoła. Nic dziwnego, bowiem Kościół to, jak pisze św. Paweł, Ciało Chrystusa. Dlatego, jeżeli Słowo Boże nie ma być dla nas martwą literą, ale duchem ożywiającym, musi Ono dochodzić do naszej świadomości w świetle nauczania Kościoła. Podstawowym organem zwyczajnego nauczania...

SEZON 1. ODCINEK 5. 20 kwietnia MODLITWA USTNA CZY MODLITWA MYŚLNA? WSPÓLNOTOWA CZY INDYWIDUALNA? Dla starożytnych modlitwa ustna była pokarmem dla modlitwy wewnętrznej lub ją po prostu wyrażała. Wydaje się to naturalne i logiczne, bo z „obfitości serca mówią usta”. Wszelkie zaś formy modlitwy uzupełniały się, rozświetlały się, jedna w drugą przechodząc, a wszystko w tym celu, aby ukierunkować człowieka, jego rozum, wolę i uczucia, na Boga oraz w wierze, nadziei i miłości zjednoczyć się z Nim. Znakiem tego zjednoczenia było codzienne życie dostosowane do wymogów Słowa Bożego, Ewangelii i Bożych Przykazań. Te proste zasady zgrabnie ujął św. Benedykt z Nursji w słowach: „ora et labora” („módl się i pracuj”). Modlitwa więc nie była celem, ale środkiem do tego, aby żyć jak dziecko Boże. W trakcie rozwoju chrześcijaństwa zaczęło się nieco  zmieniać podejście do modlitwy. Najpierw stała się ona Oficjum Divinum (Służbą Bożą), czyli szeroko pojętą modlitwą liturgiczną. Dla ubogacenia przeżycia, liturgia w świątyni stawała się coraz bardziej skomplikowana i przeładowana. Kiedy zmienił się...

SEZON 1. ODCINEK 4. 19 kwietnia 2020 r. MAŁŻEŃSTWO CHRZEŚCIJANINA Pojawia się wyraźny paradoks w małżeństwie chrześcijanina. Z jednej strony małżeństwo zakorzenia w świecie bardziej niż jakiekolwiek obowiązki zawodowe, ale z drugiej strony, jeżeli jest to małżeństwo prawdziwie chrześcijańskie, bardziej niż cokolwiek innego na tym świecie otwiera człowieka na świat, który nadchodzi. W małżeństwie rozwija się i dopełnia całą osobowość człowieka obejmująca nierozłącznie duszę i ciało, i powinna ona na tej drodze znaleźć swą ostateczną jedność z drugim człowiekiem. Na pierwszy rzut oka udane małżeństwo jest więc po prostu osiągnięciem pełnego rozwoju. Ale rozwój jednego ze współmałżonków tylko wówczas będzie realny, jeśli nie stanie się przeszkodą na drodze do rozwoju drugiej osoby. Dlatego sam ten rozwój bardziej niż cokolwiek innego znaczonych jest krzyżem. W rzeczywistości bowiem jeżeli, małżeństwo nie jest jedynie powierzchownym związkiem dwóch egoizmów, już sam fakt przynależności do nas drugiego człowieka wymaga od nas radykalnego oddania się jemu. Połączyć swoje życie, swoje istnienie z życiem drugiego człowieka, to przekazać temu drugiemu, teoretycznie i...

SEZON 1. ODCINEK 3. 18 kwietnia PRACA Niezależnie od tego czy będzie to praca umysłowa czy fizyczna, kierownicza czy wykonawcza, czy będzie ona tworzeniem duchowych wartości kulturowych, praca powinna ostatecznie stać się jakąś osobistą f o r m ą   w y r a ż e n i a   w i a r y   c z y n n e j   p r z e z   m i ł o ś ć. Oznacza to, że dla chrześcijanina praca, którą podejmuje jest znakiem praktykowania miłości bliźniego oraz formą włączenie się z twórcze plany samego Boga. Choć brzmi to patetycznie, dla chrześcijanina rozwijającego swą wiarę, nadzieję i miłość dzięki Słowu Bożemu i nauczaniu Ducha Świętego w Kościele odkrywane z biegiem czasu, daje ogromną satysfakcję oraz nową energię do gorliwej i solidnej pracy. Zatem praca, zdanie, jakie każdy ma do spełnienia jest szczególną okazją do realizacji miłości względem bliźnich Takie spojrzenie jest możliwe tylko w chrześcijaninie, który w sercu rozwija ową miłość do Boga i ludzi, otrzymaną na chrzcie...

SEZON 1.          ODCINEK 2. 17 kwietnia 2020 r. Różne powołania chrześcijańskie Większość ludzi jest niewątpliwie powołana do pewnego tymczasowego zakorzenienie się w obecnym świecie przez przyjęcie jakiegoś zadania w państwie ziemskim, założenie rodziny. Pozornie na przeciwległym krańcu znajduje się powołanie mnicha, który zerwał więzy ze światem przez ubóstwo; zerwał w pewnym sensie z własnym ciałem przez celibat; wyrzekł się samego siebie i własnej woli przez posłuszeństwo. Tymczasem wcześniej czy później każdy człowiek musi opuścić swoje dobra, bliskich i swobodne rozporządzanie sobą. Uświadamiają nam to nasze cierpienia i niepowodzenia, których nie da się uniknąć w żadnym życiu, a ostatecznie wcześniej czy później wymaga tego od nas śmierć. I na odwrót - zakonnik wyrzeka się siebie właśnie po to, żeby już teraz być sobą, w najlepszym tego słowa znaczeniu i antycypując w pewnym sensie zmartwychwstanie (trudno przełożyć słowo „antycypując”. Tu: oznacza, że mnich już zaczyna kosztować, na ile to jest możliwe w ziemskim życiu, bliskości Boga, która objawi się w pełni na końcu świata). Używając...

SEZON 1.          ODCINEK 1. 16 kwietnia 2020 r. W konferencji o pożytecznej roli czytania duchowego dla naszej modlitwy (14 kwietnia) dowiedzieliśmy się jak potrzebna jest wiedza o Bogu oraz o stworzonym i odkupionym przez Chrystusa świecie. Aby mówić do Boga należy nauczyć się słów. Tak jest w przyrodzonym porządku z dziećmi. Bez nauki nie będą potrafiły komunikować swoich przeżyć. Podobnie jest z modlitwą. Dlatego nie wolno nam dystansować się od wiedzy religijnej, która ma dwojakie dla nas znaczenie: pozwala nieco zrozumieć Boga, na tyle na ile On nam na to pozwoli oraz wiedza sprawia, że nasza wiara ubrana w celne wyrażenia jest łatwiejsza do przekazywania i przekonywania błądzących. Zapewne nie mamy czasu i ochoty czytać (ciągle takie usprawiedliwienia słyszy się) ani uczyć się (tym bardziej jeśli miałoby to dotyczyć Boga). Nie mamy nawyku czytania, aby mocować się z prawdami wiary. Wolimy lekkostrawną papkę uczuciową, aby „czuć” Boga. Ale to sprawia, że nie mamy siły odważnie, mężnie i rozumnie podążać za Prawdą Bożą. Podejmując więc wielki...

15 kwietnia 2020 r. Zamiast mamiącego nieco wyrażenia „spożywać komunię duchową”… Trochę inaczej o tajemnicy Kościoła, „naszej Matce”. Kościół, to „niebieskie Jeruzalem”, ku któremu wznosimy swe oczy. On jawi się jako Ojczyzna wolności objawiająca swój królewski majestat i niebiański płomień. Ów blask, który od wieków rozświetlał mroki ludzkiego życia, odnajdujemy na kartach historii, tak wspaniałej i błogosławionej, jak bolesnej i mrocznej. Kościół, naznaczony niezatartym znamieniem, uświęcany przez Bożą obecność, staje we współczesnym świecie wobec wielu nowych zagrożeń. Stanowią one niebezpieczeństwo tym bardziej, że nawet wielu braci złączonych przez Chrystusa wiązami sakramentalnymi ulega duchowi tego świata, który wydaje się cenny i atrakcyjny. W kręgach kościelnych, wśród duchownych i świeckich, pojawiają się postaci gustujące w „śmiałych nowinkach”, aby, jak twierdzą, reformować tę kostyczną wspólnotę, która staje się widmem zagłady całej ludzkości. Przez takie postawy więź z Kościołem została nadwątlona w wielu duszach prawych i wiernych, a umysły drenują poważne błędy. Rodzi się wyzwanie, aby pogłębiając rozumienie wspólnoty, włączyć się w realizację woli Bożej, objawiającej w...