Wpisy

Czwartek, 28 stycznia 2021 r. Wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła Żył w XIII wieku. Ponieważ był otyły i małomówny, koledzy nazywali „milczącym wołem”, a przy spisywaniu dzieł pomagali mu sekretarze, bo ponoć miał tak brzydkie pismo, że nie dało się go rozczytać. Zaproponowany przez niego system teologiczny stał się podstawą nauczania Kościoła. Był dominikaninem. Życie Tomasza oddaje mocno duchowość dominikańską, uwypuklając znaczenie studium i ucząc, że jedynie nieustanne zgłębianie i odczytywanie prawd Bożych pozwala skutecznie przepowiadać Ewangelię. Wskazuje także, że niezbędnym elementem tego przepowiadania jest pokora i otwarcie się na Bożą łaskę. To właśnie pokora i umiłowanie prawdy doprowadziły Tomasza – choć nie bez trudów – do świętości. Świętość Tomasza z Akwinu to dowód na to, że można pogodzić poznanie rozumowe z wiarą. Oprócz licznych traktatów z dziedziny teologii i filozofii św. Tomasz z Akwinu jest również autorem licznych modlitw, w tym jednej do dziś śpiewanej w kościołach pieśni eucharystycznej „Zbliżam się w pokorze i niskości swej.”   1. czytanie...

Wtorek, 26 stycznia 2021 r. Wspomnienie świętych Tymoteusza i Tytusa Św. Tymoteusz był wiernym i oddanym uczniem oraz współpracownikiem św. Pawła. Św. Paweł często wysyłał go w trudnych i poufnych sprawach do poszczególnych gmin chrześcijańskich, które założył. W czasie swoich podróży misyjnych Apostoł zabierał ze sobą Tymoteusza do pomocy w posłudze apostolskiej. Dwa Listy św. Pawła do Tymoteusza znajdują się w kanonie ksiąg Nowego Testamentu. Tradycja głosi, że Tymoteusz poniósł śmierć męczeńską za cesarza Trajana. Św. Tytus znany jest wyłącznie z listów św. Pawła. Został ochrzczony przez św. Pawła. Jeden list, który Apostoł skierował do Tytusa został włączony do kanonu Nowego Testamentu. Obok św. Tymoteusza i św. Łukasza Ewangelisty Tytus należał do najbliższych i najbardziej zaufanych uczniów św. Pawła Apostoła. Towarzyszył mu w podróżach i na soborze apostolskim w Jerozolimie. Paweł ustanowił Tytusa biskupem gminy chrześcijańskiej na Krecie. Według podania poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Domicjana. 1. czytanie (Hbr 10, 1-10) Ofiara Chrystusa Czytanie z Listu do Hebrajczyków Bracia: Prawo, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a...

Poniedziałek, 25 stycznia 2021 r. Święto Nawrócenia Św. Pawła Z tego gorliwego prześladowcy chrześcijan i strażnika religijnej tradycji Bóg uczynił św. Pawła Apostołem narodów. Szaweł pochodził z rodziny żydowskiej, miał również obywatelstwo rzymskie. W młodości uczył się rzemiosła, a później pobierał nauki u znamienitego nauczyciela jerozolimskiego, Gamaliela. Poznając coraz lepiej tradycję żydowską stał się gorliwym jej strażnikiem i postanowił walczyć z wyznawcami Jezusa. Podczas jednej z wypraw do chrześcijan w Damaszku „olśniła go światłość z nieba”, upadł na ziemię i poznał Chrystusa, który powiedział o sobie „Ja jestem Jezus, którego Ty prześladujesz”. W Damaszku Paweł przyjął chrzest i stał się apostołem. Bóg sam wybrał Pawła i dał mu poznać swojego Syna, tak jak osobiście mogli Go poznać inni uczniowie.   1. czytanie (Dz 9, 1-22) Nawrócenie św. Pawła w Damaszku Czytanie z Dziejów Apostolskich Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i...

24 stycznia 2021 r. III NIEDZIELA ZWYKŁA W CIĄGU ROKU Trzecią niedzielę zwykłą – zgodnie z postanowieniem papieża Franciszka – przeżywamy jako czas dziękczynienia za Słowo Boże. Ono jest nam dane w słowach Pisma świętego, które czytamy w czasie Liturgii w kościele, a także w domach podczas modlitwy indywidualnej i rodzinnej. Ojciec Święty wzywa nas, abyśmy w tę niedzielę w sposób szczególny z radością wysławiali Boga, który do nas mówi, ponieważ jest „dobry i łaskawy”. A będąc „dobry i łaskawy, wskazuje drogę grzesznikom, a pokornym pomaga czynić dobrze i uczy ubogich dróg swoich” – tak nas dzisiaj zapewnia psalmista. Spójrzmy zatem na nasze życie i postępowanie, wejrzyjmy głębiej w nasze sumienia wsłuchując się w te słowa Pisma świętego, które wyjątkowo mocno rozbrzmiewają w tych dniach w naszych duszach. Prośmy o przebaczenie win, abyśmy mogli do czystych serc przyjąć żyjącego Pana – Jednorodzonego syna, który przychodzi dzisiaj pod postacią tego Słowo, które Bóg do nas kieruje, i tego Chleba życia, którym nas karmi.     1....

Sobota, 23 stycznia 2021 r. 1. czytanie (Hbr 9, 1-3. 11-14) Liturgia Starego Przymierza obrazem Odkupienia Czytanie z Listu do Hebrajczyków Bracia: Pierwsze przymierze zawierało przepisy służby Bożej i posiadało ziemski przybytek. Był to namiot, w którego pierwszej części, zwanej Miejscem Świętym, znajdował się świecznik, stół i na nim chleby pokładne. Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę «Święte Świętych». Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką – to jest nie na tym świecie – uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego i osiągnął wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. Komentarz O Księdze: List do Hebrajczyków należy do najbardziej tajemniczym pismem Nowego Testamentu....

Piątek, 22 stycznia 2021 r. 1. czytanie (Hbr 8, 6-13) Chrystus pośrednikiem Nowego Przymierza Czytanie z Listu do Hebrajczyków Bracia: Teraz Chrystus otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile też stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. Gdyby bowiem owo pierwsze było bez zarzutu, nie szukano by miejsca na drugie przymierze. Albowiem ganiąc ich, zapowiada: «Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich domem w dniu, gdy ich wziąłem za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan. Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po owych dniach, mówi Pan. Nadam prawa moje w ich myśli, i wypiszę je na ich sercach, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana! Bo wszyscy...

Czwartek, 21 stycznia 2021 r. Wspomnienie św. Agnieszki - Dziewicy i Męczennicy. Żyła w III wieku. Była zaledwie dziewczynką, gdy zmuszano ją do małżeństwa. Wybrała jednak Chrystusa, więc została skazana na śmierć. W miejscu jej męczeńskiej śmierci powstała bazylika, gdzie złożono jej ciało. Była jedną z najpopularniejszych świętych, czczonych od początku w Kościele rzymskim. Jest patronką zaręczonych, młodych par i dziewic. Artyści przedstawiają Agnieszkę z barankiem, gdyż łacińskie imię Agnes wywodzi się od łacińskiego wyrazu agnus - baranek. Dlatego powstał zwyczaj, że w dzień św. Agnieszki poświęca się baranki hodowane przez trapistów w rzymskim opactwie Tre Fontane, a następnie przekazuje się je siostrom benedyktynkom z klasztoru przy kościele św. Cecylii na Zatybrzu. Z ich wełny zakonnice wyrabiają paliusze, które papież nakłada co roku 29 czerwca w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła świeżo mianowanym metropolitom Kościoła katolickiego.   1. czytanie (Hbr 7, 25 – 8, 6) Chrystus jest arcykapłanem bez grzechu Czytanie z Listu do Hebrajczyków Bracia: Jezus może całkowicie zbawiać na wieki tych, którzy przez Niego przystępują...

Środa, 20 stycznia 2021 r. 1. czytanie (Hbr 7, 1-3. 15-17) Melchizedek typem biblijnym Chrystusa Czytanie z Listu do Hebrajczyków Bracia: Melchizedek, król Szalemu, kapłan Boga Najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahama, wracającego po rozgromieniu królów, i udzielił mu błogosławieństwa. Jemu Abraham także wydzielił dziesięcinę z całego łupu. Imię jego najpierw oznacza króla sprawiedliwości, a następnie także króla Szalemu, to jest króla pokoju. Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku swych dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. Jest to jeszcze bardziej oczywiste, skoro na podobieństwo Melchizedeka jest ustanowiony inny kapłan, który stał się takim nie według cielesnego przepisu Prawa, ale według mocy niezniszczalnego życia. Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: «Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka». Komentarz O Księdze: List do Hebrajczyków należy do najbardziej tajemniczym pismem Nowego Testamentu. Nieznane jest imię autora, niełatwo podać dokładne okoliczności napisania go, nieznani są bezpośredni odbiorcy pisma. Jednak pomimo niepewności nie umniejsza to wartości Listy do Hebrajczyków....

Wtorek, 19 stycznia 2021 r. Wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa Był pracowity, sumienny i uporządkowany, ale nad wszystko kochał Najświętsze Serce Boże i Eucharystię. Dziś w liturgii wspominamy św. Józefa Sebastiana Pelczara - biskupa przemyskiego z czasów zaborów, założyciela sióstr sercanek. Józef Sebastian urodził się 17 stycznia 1842 r. niedaleko Krosna rodzinie pobożnych rolników. Mama ofiarowała jego życie Matce Bożej jeszcze przed narodzeniem, a całe jego wychowanie odbywało się w religijnej atmosferze. Ministrantem był od 6. roku życia, nikt się więc nie dziwił, że po maturze w 1860 r. wstąpił do seminarium duchownego. Po 4 latach przyjął święcenia, zaś po roku pracy wikariusza został wysłany na studia w Rzymie. Tam studiował teologię i prawo kanoniczne, rozwijając własne życie duchowe. Równolegle z doktoratami – teologii i prawa – pisał również książkę-poradnik dotyczący życia duchowego. “Życie duchowe czyli doskonałość chrześcijańska” przez długi czas była ważną lekturą wielu księży i wiernych świeckich. Tak pisał w niej o obowiązkach życia codziennego: “Obowiązki są najważniejszym przejawem woli Bożej, która...

Poniedziałek, 18 stycznia 2021 r. 1.czytanie (Hbr 5, 1-10) Jezus wielki arcykapłan na wzór Melchizedeka Czytanie z Listu do Hebrajczyków Każdy arcykapłan, spomiędzy ludzi brany, dla ludzi jest ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. A nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron. Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem», jak i w innym miejscu: «Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka». Z głośnym wołaniem i płaczem, za swych dni doczesnych, zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. I chociaż był...