Msza Święta ma swoją spójną logikę, nawet, gdy podzielona jest na pewne części. Części te pozwalają zgromadzonej wspólnocie oddawać chwałę Bogu poprzez różne formy modlitwy. I tak, na początku Mszy Świętej uświadamiamy sobie własną grzeszność i fakt, że potrzebujemy łaski i przebaczenia. Dlatego wypowiadamy akt pokuty. Akt pokuty gładzi grzechy lekkie, to jest takie, które nie stanowią świadomego i dobrowolnego przekroczenia Bożych przykazań. Po tym, z czystym już sercem, słuchamy Słowa Bożego zawartego w czytaniach liturgicznych i homilii. W niedziele, odpowiedzią na Boże Słowo jest wyznanie wiary oraz modlitwa powszechna czyli modlitwa wszystkich zgromadzonych na Eucharystii. Przedstawiamy w niej prośby do Boga, który nas słucha. Następuje modlitwa eucharystyczna. W niej oddajemy Bogu chwałę za wielkie rzeczy, które w historii zbawienia i w naszej osobistej historii uczynił przez Jezusa Chrystusa. Ukoronowaniem tej modlitwy dziękczynnej jest komunia święta i przyjęcie Ciała Pańskiego. Taka logiczna ciągłość mobilizuje nas, abyśmy włączali się we wspólnotową modlitwę Kościoła przez osobiste zaangażowanie w odpowiedzi i śpiewy.