Dziś jeszcze krótko o hymnie „Chwała na wysokości Bogu”. W liturgii Kościoła zachodniego pojawił się on już w III w. Początkowo odmawiał go wyłącznie papież i tylko w swojej Katedrze na Lateranie podczas celebracji uroczystości Narodzenia Pańskiego. W kolejnych wiekach rozszerzono przywilej śpiewania tego hymnu na wszystkich biskupów, później na wszystkich prezbiterów. Rozszerzono także zakres dni, w których hymn można było wykonywać. Dziś śpiewamy lub odmawiamy ten hymn wszyscy, w czasie uroczystości i świat poza niedzielami Adwentu i Wielkiego Postu. Należy pamiętać, że w czasie recytowania lub śpiewu hymnu „Chwała na wysokości Bogu”, w dwóch miejscach na wezwanie imienia Jezusa Chrystusa, wszyscy czynimy lekki ukłon na znak czci oddawanej Synowi Bożemu. Nie uderzmy się w piersi zaś, gdy wypowiadamy wezwanie „Baranku Boży”.